เป้าหมายของศิลปะต่อสู้คืออะไร?

เป้าหมายเป็นสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งสำหรับผู้ฝึกศิลปะต่อสู้ เป้าหมายเป็นเหมือนธงคอยนำทางให้เราที่จะคอยบอกว่าเราฝึกไปเพื่ออะไร บางครั้งเป้าหมายก็คือสายที่คาดอยู่ที่เอว และบางครั้งเป้าหมายก็คือชัยชนะในการแข่งขัน การวัดผลด้วยสายหรือการแข่งขันได้ทำให้แนวคิดของผู้ฝึกเปลี่ยนไปจากแนวคิดดั้งเดิม ในโบราณศิลปะต่อสู้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อใช้ในสนามรบ ถึงแม้เป้าหมายดั้งเดิมของศิลปะต่อสู้คือการเอาชนะเช่นเดียวกัน แต่แรงจูงใจในการเอาชนะนั้นต่างกันอย่างสิ้นเชิง เพราะผู้ชนะในสนามรบคือผู้รอดชีวิต ส่วนผู้พ่ายแพ้คือผู้ที่ไม่มีชีวิตรอด

เข้าใจความพ่ายแพ้

อย่างไรก็ตามความเข้าใจเรื่องความพ่ายแพ้ก็เป็นสิ่งสำคัญต่อการฝึกศิลปะต่อสู้ เพราะความเข้าใจเรื่องความพ่ายแพ้จะนำไปสู่ความกล้าที่จะเผชิญต่อความพ่ายแพ้ และความกล้าจะนำมาซึ่งความสงบอันเป็นส่ิงจะเป็นในสนามรบ ผู้ที่ไม่เคยเข้าใจถึงความพ่ายแพ้ระหว่างการฝึกจะขาดความพร้อมเมื่อต้องเผชิญกับความพ่ายแพ้ในสนามรบ เมื่อต้องเผชิญกับความพ่ายแพ้จริงก็จะรู้สึกตื่นเต้น ประหม่า ลนลาน จนทำอะไรไม่ถูก และท้ายที่สุดก็จะไม่สามารถเอาชีวิตรอดมาจากสนามรบได้
ชัยชนะกับความพ่ายแพ้เป็นกฏของธรรมชาติ ไม่มีใครที่จะชนะตลอดไป และไม่มีใครที่จะพ่ายแพ้ตลอดไป เพื่อนของท่านอาจารย์มะซะอะกิผู้ซึ่งเคยผ่านศึกสงครามมาแล้วได้เล่าว่า สำหรับเขาแล้วไม่มีใครเป็นผู้ชนะในสงคราม ทุกคนคือผู้พ่ายแพ้ ถึงแม้ฝ่ายหนึ่งจะมีชัยในการรบ แต่สงครามอาจไม่จบลง ผู้พ่ายแพ้อาจผันตัวเองเป็นผู้ก่อการร้ายคอยก่อความไม่สงบต่อไป ท้ายที่สุดผู้ชนะก็ต้องทนทุกข์ทรมานจากมือที่เปื้อนเลือดของเขาเอง

สิ่งสำคัญในการฝึก

ชัยชนะและความพ่ายแพ้มีความสำคัญต่างกันในระหว่างการฝึกและในสถานการณ์จริง ในระหว่างการฝึกผู้ฝึกไม่ควรให้ความสำคัญกับชัยชนะหรือการพ่ายแพ้มากจนเกินไป ผู้ฝึกควรจะมีสมาธิและตั้งใจพัฒนาฝีมือตนเองให้ดียิ่งๆขึ้นไปพร้อมทั้งเรียนรู้ว่าความพ่ายแพ้เป็นอย่างไร อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เราพ่ายแพ้ ในสถานการณ์จริงเมื่อความพ่ายแพ้นั้นหมายถึงความตายผู้ฝึกจะสามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์และสิ่งที่ทำให้ตนพ่ายแพ้ได้